Απαραίτητη η προστασία και των παιδικών δικαιωμάτων

Στη Διεθνής Σύμβαση για τα δικαιώματα του ΟΗΕ αναφέρονται τα δικαιώματα που πρέπει να έχει σήμερα κάθε παιδί. Για πολλά παιδιά είναι δεδομένα και αυτονόητα το φαγητό, η ιατρική περίθαλψη, η στέγη, τα ρούχα, ενώ για κάποια άλλα παιδιά αποτελούν ζητούμενα. Το κείμενο της Σύμβασης υπενθυμίζει την υποχρέωση που έχουν οι γονείς/κηδεμόνες αλλά και το κράτος για την προστασία και την προαγωγή των δικαιωμάτων τους.

Κάθε παιδί σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο, κατάλληλο για τη σωματική, πνευματική, κοινωνική και συναισθηματική του ανάπτυξη. Επίσης, έχει δικαίωμα προστασίας από διακρίσεις φυλής, χρώματος, θρησκείας, γλώσσας, καταγωγής, πεποιθήσεων και το κράτος καθίσταται υπεύθυνο για τη προστασία και την τιμωρία αυτού που παραβιάζει το δικαίωμα. Παράλληλα, έχει δικαίωμα πρόσβασης στα μέσα ενημέρωσης (περιοδικά, εφημερίδες, ιστοσελίδες, ραδιόφωνο) και είναι ελεύθερο να εκφράζει τη γνώμη του δίχως να προσβάλει τους άλλους. Αναμφισβήτητα, από τα βασικότερα δικαιώματα αποτελεί και αυτό που αφορά την εκπαίδευση,  σύμφωνα με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητές του. Κάθε παιδί έχει δικαίωμα στην ανάπαυση, στο παιχνίδι και στη ψυχαγωγία στον ελεύθερο χρόνο. Τέλος, κάθε παιδί έχει όχι ένα, αλλά πολλά δικαιώματα!

Μεταξύ των παραπάνω ανήκει και το δικαίωμα προστασίας του παιδιού από κάθε μορφής κακομεταχείριση όπως είναι η βία, η παραμέληση, η κακοποίηση (σωματική, σεξουαλική, λεκτική και ψυχολογική) και η εκμετάλλευση για εμπορικούς σκοπούς μέσα και έξω από το οικογενειακό περιβάλλον. Η παιδική κακοποίηση αποτελεί ένα φαινόμενο που είναι δυνατόν να λάβει χώρα στο σχολείο, στην οικογένεια, σε οργανισμούς/κοινότητες και γενικά οπουδήποτε το παιδί συμμετέχει. Τις περισσότερες φορές οι επιπτώσεις της κακομεταχείρισης είναι αναπόφευκτες, δημιουργώντας στη ψυχοσύνθεση του παιδιού και  στη μετέπειτα ενήλικη ζωή του κατάθλιψη, ανασφάλεια, αγχώδεις διαταραχές (διαταραχή μετατραυματικού στρες), καχυποψία, απομάκρυνση από τα κοινά, έλλειψη διάθεσης για κοινωνικοποίηση και συναναστροφή με φίλους και ορισμένες φορές καταφυγή σε καταχρήσεις.

Τα παιδιά έχουν χαρακτηριστεί ως «σιωπηλά θύματα», διότι δεν είναι σε θέση να αντιδράσουν, να κατανοήσουν ποιες ενέργειες γίνονται εις βάρος τους, δε μπορούν να μιλήσουν, αφού δεν είναι αναπτυξιακά προετοιμασμένα και δε διαθέτουν επαρκείς δεξιότητες, για να εκφράσουν ένα γεγονός. Πολλές φορές, είναι δυνατόν να λειτουργεί ο μηχανισμός της μνήμης, η οποία απωθεί δυσάρεστα περιστατικά για το παιδί και αυτό να μην είναι σε θέση να αναγνωρίσει μία πράξη ως ακατάλληλη.

Αναμφισβήτητα, μέσα στην κακομεταχείριση συγκαταλέγεται και η παραμέληση των παιδιών. Η παραμέληση έχει πολλές διαστάσεις και μία από αυτές είναι η συνεχής ενασχόληση των γονέων με τις ηλεκτρονικές συσκευές. Η παραμέληση αποτελεί μία μορφή συναισθηματικής βίας. Ας αφήσουμε την εικονική πραγματικότητα έξω από τη ζωή μας. Ας μιλήσουμε, ας παίξουμε, ας δημιουργήσουμε πολύχρωμες ζωγραφιές με τα παιδιά μας. Ας ασχοληθούμε με τις ανησυχίες τους, στις σκέψεις τους, τις πραγματικές τους ανάγκες. Ας τρέξουμε, ας γελάσουμε δυνατά και ας χαρούμε τις στιγμές μαζί τους. Ας συμπεριφερόμαστε ισότιμα και όχι ιεραρχικά σε αυτά. Ας δώσουμε χρόνο στη σχέση μας μαζί τους. Τα χρόνια περνάνε και αυτές οι στιγμές δε γυρίζουν πίσω. Ας δημιουργήσουμε έναν όμορφο κόσμο μέσα στο σπίτι μας, οποίος στο μέλλον θα ενωθεί με άλλους αντίστοιχους και όλοι αυτοί με τη σειρά τους θα φτιάξουν έναν μεγάλο ανθρώπινο κόσμο, γεμάτο συναισθήματα και σεβασμό για τον άνθρωπο. Ας υπερασπιστούμε το δικαίωμα του παιδιού για τη ζωή και την ανάπτυξη!

Ο μήνας Νοέμβριος περιλαμβάνει δύο Παγκόσμιες Ημέρες για τα παιδιά: κατά της κακοποίησης (19/11) και των δικαιωμάτων τους (20/11). Ας μη περιμένουμε κάθε χρόνο, τον μήνα Νοέμβριο να μας υπενθυμίζει τα δικαιώματα και τα όνειρα των παιδιών μας. Ας μη μας υπενθυμίζει αυτός ο μήνας πως «πρέπει» αφιερώσουμε παραπάνω χρόνο στα παιδιά μας. Ας είναι όλοι οι μήνες, όλες οι μέρες μία υπενθύμιση για να πηγαίνουμε ένα βήμα παρά πέρα τη ζωή των παιδιών μας. Ας γίνουμε η αρχή για έναν κόσμο που θα θέλαμε να δούμε και να το παραδώσουμε με αξίες και αρετές στις μεταγενέστερες γενιές.